Stanisław Staszewski, urodzony 18 grudnia 1925 w Pabianicach, zmarł 22 stycznia 1973 w Warszawie – polski poeta i bard, ojciec Kazika Staszewskiego. Autor kultowych piosenek, m.in. Celiny i Baranka, znanych z interpretacji Kultu i Jacka Kaczmarskiego.
Stanisław Staszewski urodził się w rodzinie ze szlacheckimi korzeniami, o ustabilizowanej pozycji (ojciec był dyrektorem gimnazjum). W czasie II wojny światowej brał udział w powstaniu warszawskim na Pradze. Powstanie w tej części miasta zakończyło się na długo przed kapitulacją AK, więc Staszewski nie mógł liczyć na status żołnierza i groziło mu natychmiastowe rozstrzelanie. Zgłosił się wraz z grupą kolegów do Wehrmachtu, pozorując chęć zaciągnięcia się. To uratowało go przed śmiercią. Wkrótce zdezerterował, ale został złapany i odesłany do obozu jenieckiego w Mauthausen. W marcu 1945 ciężko zachorował i żywy znalazł się wśród zwłok przeznaczonych do spalenia (gdzie przeleżał całą noc). Uratował się przez przypadek.
W 1951 poznał swoją przyszłą żonę. W tym czasie powstał warszawski klub "Piwnica" przy placu Grzybowskim, gdzie Stanisław Staszewski stał się liderem duchowym stałych bywalców. W 1961 otrzymał posadę architekta miejskiego w Płocku i osiedlił się tam, szybko znajdując się w centrum tamtejszego życia towarzyskiego. Obracał się w kręgach młodzieży skupionej wokół klubu "Marabut". W tym czasie powstały utwory "Celina" i "Baranek".
Jego twórczość stała się "podejrzana ideologicznie", a nim samym zaczęła interesować się milicja. Rozpoczął się konflikt z władzami partyjnymi, w wyniku którego Staszewski został usunięty z partii. W 1967 r. wyemigrował do Paryża. W Paryżu powstały m.in. utwory: "Bal kreślarzy" i "Marianna". W latach 1968–1970 pracował w Boulogne-sur-Mer.
Staszewski zdawał sobie sprawę ze swojego stanu zdrowia i wiedział, że ma chore serce. Na trzy dni przed swoją śmiercią napisał utwór "A gdy będę umierał". Pochowany jest obecnie na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
Teksty Staszewskiego wykonywał między innymi Jacek Kaczmarski (na płycie Bankiet (1992)), zespół Kult na płytach Tata Kazika (1993) i Tata 2 (1996) oraz Elektryczne Gitary.