Maria Konopnicka (pseudonim Jan Sawa), ur. 23 maja 1842 w Suwałkach, zm. 8 października 1910 we Lwowie, poetka, nowelistka, pisarka dla dzieci, krytyk, publicysta, tłumaczka. Dzieciństwo i młodzież spędziła w Kaliszu, 1855-65 na pensji w Warszawie. W 1862 poślubiła ziemianina Jarosława Konponickiego i zamieszkała w majątku Bronów pod Łęczycą. Wraz z mężem, zagrożonym represjami, w 1863 wyjeżdża do Drezna, po roku wraca, osiada w folwarku Gusin, wychowując sześcioro dzieci. W 1877 przeniosła się do Warszawy, gdzie pozostaje do 1890. następnie przebywa w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i Włoszech, utrzymując kontakty z prasą i wydawnictwami w kraju. Była współorganizatorką protestu opinii światowej przeciw pruskim represjom wobec dzieci polskich we Wrześni (1901-02) i ustawom wywłaszczeniowym (m.in. w 1908, gdy ogłosiła słynną Rotę). W 1903 otrzymała w darze narodowym dworek w Żarnowcu. Opublikowała m.in. zbiory wierszy: Poezje (1881, 1883, 1887, 1896), Linie i dźwięki (1897), Italia (1901), Drobiazgi z podróżnej teki (1903), Śpiewnik historyczny (1904, pseud. Jan Sawa), Ludziom i chwilom (1905, pseud. Jan Sawa), Przez głębinę (1907), poemat epicki Pan Balcer w Brazylii (1910); nowele: Cztery nowele (1888), Moi znajomi (1890), Na drodze (1893), Nowele (1897), Ludzie i rzeczy (1898), Na normandzkim brzegu (1904); szkice reportażowe: Za kratą (1886), Obrazki więzienne (1887-88); utwory dla dzieci: O krasnoludkach i sierotce Marysi (1896), O Janku Wędrowniczku (1893), Na jagody (1903). Wiersze Marii Konopnickiej stały się ważnym zjawiskiem w literaturze tamtego okresu, gdyż inspirowane wzorcami romantycznymi wyrażały tendencje pozytywistyczne, odwoływały się do społecznych i wolnościowych dążeń epoki, ze skłonnością do dydaktyczno-wychowawczych celów. Jednym z trwalszych elementów poezji Konopnickiej okazały się jej wiersze stylizowane na pieśni ludowe. Pisała je przez całe życie obok wierszy nawiązujących do tradycji biblijnych, romantycznych, a także i współczesnych jej prądów i poetyk - symbolizmu i parnasizmu. Zainteresowania społeczne autorki znalazły najpełniejszy wyraz w eposie poświęconym losom polskich chłopskich emigrantów p.t. Pan Balcer w Brazylii. Maria Konopnicka wyrastała pod wpływem Prusa, Sienkiewicza i Orzeszkowej. Najsłynniejsze jej nowele, to Mendel Gdański, Nasza szkapa i Miłosierdzie gminy.