Słonimski, Antoni Słonimski Antoni, pseudonim Pro-rok (1895-1976), polski poeta, dramatopisarz, prozaik, satyryk, krytyk teatralny. Współtwórca grupy poetyckiej Skamander. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, studiował także malarstwo w Monachium. Współpracował jako rysownik (1913-1919) z satyrycznym tygodnikiem Sowizdrzał.
Debiutował jako poeta 1913 na łamach czasopisma Złoty Róg. 1918 inicjator i współzałożyciel pisma Skamander. 1920-1924 redaktor dziennika Kurier Polski, 1924-1939 stały współpracownik tygodnika Wiadomości Literackie, m.in. autor recenzji teatralnych, felietonu Kronika tygodniowa (od 1927) oraz żartobliwych recenzji Książki najgorsze (1925-1926).
Po wybuchu II wojny światowej przebywał 1939-1940 w Paryżu, 1941-1951 w Wielkiej Brytanii, gdzie 1942-1946 redagował miesięcznik Nowa Polska. 1948-1951 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. 1946-1948 kierownik Sekcji Literatury UNESCO. Po powrocie do kraju 1951 pełnił w latach 1956-1969 funkcję prezesa Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich.
Opublikował m.in. zbiory wierszy: Sonety (1918), Parada (1920), Godzina poezji (1923), Z dalekiej podróży (1926), Okno bez krat (1935), Alarm (Londyn 1940), Wiek klęski (1945), Nowe wiersze (1959), Wiersze 1958-1963 (1963), 138 wierszy (1973). W swojej poezji łączył (zwłaszcza w początkowym okresie) parnasizm z romantyzmem i ekspresjonizmem, prezentując - zgodnie z programem Skamandra - życie "szarego człowieka".
Wiersze
|