Matsuo Basho, właściwie Munefusa Matsuo (1644-1694), japoński pisarz. Potomek samurajów. W 1666 porzucił służbę dworską, by studiować literaturę i kaligrafię. 1680 osiadł w pustelni Bashoan (stąd jego literackie nazwisko) w Edo. Mnich buddyjskiej sekty zen. Owocem wędrówek były poetyckie dzienniki, z których najsłynniejszy Oku-no hosomichi, (Ścieżki północy, 1689-1690) uchodzi za arcydzieło literatury japońskiej. Także in. zbiory poetyckie, złożone głównie z utworów haiku w formie zmodyfikowanej, liryczno-refleksyjnej i pełnej opisów przyrody.