Tadeusz Gajcy, ps. "Karol Topornicki", "Roman Oścień" (urodzony 8 lutego 1922 w Warszawie, zmarł 16 sierpnia 1944 w Warszawie) – poeta czasu wojny, żołnierz Armii Krajowej.

Urodził się w ubogiej, robotniczej rodzinie warszawskiej. Jego ojciec był ślusarzem w praskim Taborze Kolejowym, matka zaś położną. Uczęszczał do słynnego gimnazjum oo. Marianów na Bielanach. Uczył się gry na mandolinie, był ministrantem. Służył do porannych Mszy w kościele Jana Bożego (przy ul. Bonifraterskiej 14). W 1941 zdał maturę, następnie rozpoczął studia polonistyki na UW, z których zrezygnował w roku następnym, poświęcając się poezji i konspiracji. W okresie II wojny światowej był współtwórcą (a od listopada 1943 ostatnim redaktorem) wydawanego w podziemiu almanachu społeczno-kulturalnego Sztuka i Naród, w którym m.in. zamieszczał swoje artykuły polemiczne. Współdziałał z referatem literackim Biura Informacji i Propagandy AK. Obok Krzysztofa Kamila Baczyńskiego uważany za najwybitniejszego poetę pokolenia kolumbów. Związany z Konfederacją Narodu. Jego przodkowie przed laty sprowadzili się z Węgier do Polski.

W 1943 współuczestniczył w kursach Biura Informacji i Propagandy AK. Walczył na Starym Mieście w grupie szturmowo-wypadowej porucznika "Ryszarda" (Jerzy Bondorowski). Zginął 16 sierpnia 1944 w powstaniu warszawskim jako żołnierz AK w kamienicy wysadzonej przez Niemców. Wraz z nim zginął poeta Zdzisław Stroiński. Jako inną możliwą datę śmierci podaje się 22 sierpnia, a miejscem miałby być Arsenał; jest to jednak znacznie mniej prawdopodobne.