Spowiedź

Bluźniłem światłu.
Przeczyłem nocom.
Dławiłem wiatry
słowem-przemocą.

Krzyczałem gromem.
Płakałem deszczem.
Słowem widomem
zsyłałem wieści.

Słowem-ramieniem
sięgałem nieba.
Słowa-kamienie
zmieniałem w chleby.

Noc nad Kalwarią
głucha i ciemna.
- Czy widzisz, Mario,
światłość nade mną? -

- To gwiazda świeci,
to świt się pali -
anioł nie leci
nad Jeruzalem...

- Mario, czy słyszysz?
Ojciec mnie woła! -
- Nad miastem cisza...
Cisza dokoła... -

- Mario, on kłamie:
w niebie przed jutrznią
gwiazdy gwoździami,
księżyc jest włócznią!

Jakże krew otrzeć
przebitą ręką?...
Nie wracaj, Piotrze -
słowo jest męką!

Ciemność nad głową.
Czas mój już minął.
Skłamałem słowo.
Odpuśćcie winę...

Odpuśćcie winę...