Wy panowie, wy grandowie,
Czy krzesłowi, czy drążkowi,
Patrzajcie, zważajcie
Poważnie, uważnie.

Bóg, Pan panów i hetmanów,
Jeden Rządzca wszytkich stanów,
On nosi, wynosi,
On zruszy, On kruszy.

Przezeń orły i motyle,
Ile sił da, mogą tyle;
Nic z siebie w potrzebie
Lamparty, lwów warty.

Z Jego woli, choć powoli,
Harde karki łamią Parki,
A szturmy wież hurmy
Gdy zoczą, w lot tłoczą.

Jego sumy, szczuki, mole,
Karpat, Krępak, lasy, pole,
Gdzie zorza, gdzie morza
Panuje, góruje.

Chwalcież Boga przy powadze;
Honor rzecze: "Nie zawadzę
Zbawieniu w imieniu
Wysokim, szerokim".

Wielkie domy niech honory
Przy zalecie cnej pokory
Dziedziczy i liczą
Z ozdobą, cnót probą.

Wielcy, wyższe myślcie rzeczy,
A zbawienie w pierwszej pieczy
Trzymajcie, dźwigajcie
Sumnienie nad mienie.

Świat was liczy między Bogi.
Boska bojaźń niechaj trwogi
Dodaje, nim staje
Przeboru z honoru.

Bądźcie sercem piastunami.
Kto uczynił was panami?
Kórzcie się, módlcie się
Publicznie tak ślicznie.

Jaśniejecie na świeczniku,
Gaśnie słońce w swym promyku:
Pomrzecie, zgaśniecie
Jak śmiecie na świecie.

Cedry, dęby i topole
Niszczą, kruszą wichrów wole.
Pan jak dąb, śmierci ząb
Z pnia zwali, obali.

Krzesła, trony jej ogony
Zacierają i chowają
Ordery do pery;
Grobowce pokrowce.

Wszak nie w cepy żyzne sklepy,
Więcej łupów z pańskich trupów
Dość snadnie, nieskładnie.
Pan padnie, śmierć władnie.

Na wspaniałe głowy, szyje
Ostro patrzy, cynkiem bije.
Na laski pasz łaski,
W jej chęci pieczęci.

Wielkie głowy, niech gotowy
Pokłon będzie tu i wszędzie
Jednemu wielkiemu,
Prawemu Sędziemu.

Zobacz inne wiersze tego autora.