Sen płynny, światło słyszalne,
żywiołem w zmysłach rozlane.
Duch, który z piasku palmę
wyprowadza pod obłoki same.

Wątek niedocieczony
w czasie bez przestrzeni
pozamaterialną istotą stworzony,
nie rzucającą cieni.

Sam nagi sens, obnażone sedno,
ostateczna racja wszystkich rzeczy
to właśnie jedyne jedno
za trudne na rozum człowieczy.

Niedotykalne poruszy
religia czysta, muzyka,
wewnętrzny krajobraz duszy,
przed którym się oczy zamyka.

Zobacz inne wiersze tego autora.