Wieczór (fragmenty)

Essay I

W dziewczynie się kocham
w niebieskich pończochach,
zaraz po zachodzie
na miasto wychodzi;

każdy dom jest modry,
gdy idzie ulicą.
Głaszcze końskie mordy,
usypia woźniców.

***

Na tych słów, na tych rytmów cudowność,
na tę zieleń drzew, na słońca miękkość,
na ten smutek słodki, na tę młodość,
na złocistość kształtów, na dalekość -
na to wszystko, co się składa w księgę
niewypowiedzianej cudowności,
a po której tak jak pszczoła błądzę...
Co?
chciałbym właśnie tylko tak jak pszczoła,
jak z bukietu w bukiet lub jak ryba -
przez korale, dziwoformy, z głębi w głębię.

1934