Włączę światło, abym to ja nie była okaleczona...

To słowa tylko moje,
a zaraz po tym oswajam krzyk kobiety cierpiącej,

Znów jest inaczej,
a dopiero wczoraj uświadomił mi,że z tym przestanie...

Rzucił te słowa na wiatr, a dzisiaj znowu ją skrzywdził,
Uderzył z całych sił, nie zważając na ból,

A ja tylko ze mgiełką w oczkach
wydusiłam z siebie okrzyk,

Zanim nie spostrzegłam,
że plama krwi jest tuż obok mnie,
i ze mną skończył,
a wszystko przez nieotwarte umysły i oblicza złej wody

Zobacz inne wiersze tego autora.