szum wody, otaczający Ciebie dookoła
spokojny niczym sen niewinnego małego dziecka
świeży powiew wiatru gnającego z oddali,
stamtąd gdzie nic nikogo nie drażni,
w sercu nie pali,
jedynie cieszy ten stan rzeczy iż może spokojnie zmysły podrażnić,
poszybować hen wysoko gdzie zmysły z rozkoszą się łączą,
szybują wysoko,
jak potężny Orzeł siedzący przed chwilą na obeschłej gałęzi
rozglądając się wokoło ucieka w niebiosa,
coś go woła w przestrzeń nieba,
chce ujrzeć czy rozświetlany przez słonce krajobraz czysty jest,
czy ma coś delikatnego w sobie,
by mógł w nim spokojnie polować,
nie obawiać się o nic,
zacząć spokojnie polować
żyć spokojnie przez kilka chwil ogromnieć.
Niczym wiatr potężniejący z każdym krokiem wskazówki zegara bardziej,
mota powoli Twoje ciało,
odgaduje bez żadnego trudu,
doskonale wie gdzie nie ogrzane jest,
czujesz to zimno z każdą chwilą bardziej,
zaczynasz ogromnieć pragnąć ciepła od kogoś bliskiego,
tutaj nikogo nie ma jesteś sam,
starzy niemcy,
potężna stal która prowadzi Ciebie w nie znaną otchłań,
przedziera bez kres nie otchłanie wody,
nie jest ważne jak zimna ona jest,
ważne jest to iż tchnie w niej życie,
przyjemnie oglądać ją jest,
z oddali widać sztaby sieci rybackich,
ktoś założył by odebrać życie,
zielone trzciny szumiąc,
kłaniając się wodzie wyrażają swój płacz,
tracą siostry, niejeden brat również zginie,
w imię czego to robisz nędzny człowieku,
z każdą chwilą zabijasz to co wywiodło Ciebie na świat,
robisz to by ogromnieć,
przez niewielką sekundę długiego istnienia planety,
zastanów się co z tego masz,
za jakiś czas zostanie tylko płacz,
uszanuj to,
ciesz się tym co masz,
póki masz czas,
on mija bez powrotnie,
nie zatrzymasz go.

Zobacz inne wiersze tego autora.