szukaj:
strona główna | e-kartki | encyklopedia cytatów | encyklopedia wierszy | RSS

[ 0..9 |  (***) |  A |  B |  C |  Ć |  D |  E |  F |  G |  H |  I |  J |  K |  L |  Ł |  M |  N |  O |  P |  R |  S |  Ś |  T |  U |  V |  W |  X |  Z |  Ź |  Ż ]

Jest pytanie - Wiesław Musiałowski
I zawieszeni poza, piekłem a padołem
na gałęziach zdrewniałych, niczym te żołędzie
z jednego pnia zrodzone. Zasiadają kołem
na ziemi rodzicielce między nimi będzie

plejada i biesiada - dźwiganie po uczcie
z klęczek, im dalej, bardziej odchyleni.
W słowach pacierza z ciszy: nauczcie, nauczcie...
plewią od lat niepewność pod drzewem przestrzeni.

Potem na stos rzucają: niech spłonie, niech spłonie,
niech się z dymem uniesie, tam gdzie myśl nie sięga
i wewnątrz ostrosłupa układają dłonie
na napisanych dawno modlitewnych księgach

ci, co im wszystko jedno, i ci których nie ma,
a życie wciąż na przekór, o śmierci poemat.
Dodane przez: pmusiaowski
Bookmark and Share
Zobacz inne wiersze tego autora.

© 2004-2010 Kontakt. Wszelkie prawa zastrzeżone Regulamin Zgłoś problem/błąd Poleć nas RSS