stopnie na piętro z odgłosami lasu,
jakbyś przekroczył matecznika bramę
albo dosiadłszy wehikułu czasu,
wniknął do wnętrza przez obrazu ramę:

stryszek obszerny zadaszony strzechą,
dymnik wzmocniony kratownicą szczeblin,
szczyty związane kalenicy krechą,
skrzynie na zboże z gospodarskich mebli.

w pęczki u krokwi uwiązane zioła,
schną na wypadek niedomagań jakich:
chmielu łodygi poskręcane w koła,
kozłek, melisa i afrodyzjaki.

nie ma zabawek porzuconych kiedyś,
starych foteli obszywanych skórą,
książek, kajetów, nieobecnej biedy,
tu nie spotkają się poldery z górą.

Zobacz inne wiersze tego autora.