szukaj:
strona główna | e-kartki | encyklopedia cytatów | encyklopedia wierszy | RSS

[ 0..9 |  (***) |  A |  B |  C |  Ć |  D |  E |  F |  G |  H |  I |  J |  K |  L |  Ł |  M |  N |  O |  P |  R |  S |  Ś |  T |  U |  V |  W |  X |  Z |  Ź |  Ż ]

Adonis - Hilda Doolittle
1.

Każdy z nas tak jak ty
umiera tylko raz;
każdy z nas
przedziera się poprzez delikatne falowanie
opuszczonych lasów,
każdy z nas trzeszczący, torturowany
przez zimowy wiatr
i uginający się pod jego impetem,
każdy z nas przepalony aż do samego sedna
i osiadły na nowo w swojej krainie;
kruchy bursztyn, łuska złotego liścia,
przetopiony w złoto i podłatany
w słońcu;

każdy z nas tak jak ty
umiera tylko raz;
każdy z nas przecina ścieżki lasów
i odnajduje zimową samotność -
tak złotą w ogniach słońca
jak mroczne jest wieczorem życie
leśnych kwiatów.

2.

Nie złoto fasady świątyni, gdzie
stoisz zachwycony,
nie złoto spinek od twoich sandałów,
ani złoto plądrujące
twoje wyrzeźbione dłutem kędziory,
lecz złoto zeszłorocznego liścia;
Nie złoto tłuczone młotem i kute w metalu
twojej ukochanej twarzy, lecz
czyste złoto twego czoła i nagich
piersi.

Każdy z nas tak jak ty
umiera tylko raz,
każdy z nas tak jak ty
zostaje w końcu sam -
idealny obiekt czci, modlitwy
i podniosłego kultu.

(tłumaczenie: Michał Popławski)
Dodane przez: HdwaO
Bookmark and Share
Zobacz inne wiersze tego autora.

© 2004-2010 Kontakt. Wszelkie prawa zastrzeżone Regulamin Zgłoś problem/błąd Poleć nas RSS