O generacjo próżności sięgającej kresów
i ciągłego niezadowolenia,
Ja widziałem rybaka spożywającego posiłek w słońcu,
Ja widziałem go z jego makabryczną rodzinką,
Ja widziałem ich uśmiechy pełne lśniących zębów
i słyszałem ich niestosowny, głupawy śmiech.
I jestem szczęśliwszy teraz, że was spotykam
I wy jesteście szczęśliwsi teraz, że spotykacie mnie;
I ryba płynie wartko w głębinach jeziora
i moja odzież nie leży na mnie gładko.

(tłumaczenie: Michał Popławski)

Zobacz inne wiersze tego autora.