Małe serce - Zbigniew Herbert Janowi Józefowi Szczepańskiemu pocisk który wystrzeliłem w czasie wielkiej wojny obiegł kule ziemską i trafił mnie w plecy w momencie najmniej stosownym gdy byłem już pewny że zapomniałem wszystko jego - moje winy przecież tak jak inni chciałem wymazać z pamięci twarze nienawiści historia pocieszała że walczyłem z przemocą a Księga mówiła - to on był Kainem tyle lat cierpliwie tyle lat daremnie zmywałem wodę litości sadzę krew obrazy żeby szlachetne piękno uroda istnienia a może nawet dobro miały we mnie dom przecież tak jak wszyscy pragnąłem powrócić do zatoki dzieciństwa do kraju niewinności pocisk który wystrzeliłem z broni małokalibrowej wbrew prawom grawitacji obiegł kulę ziemską i trafił mnie w plecy jakby chciał powiedzieć - że nic nikomu nie będzie darowane więc siedzę teraz samotny na pniu ściętego drzewa dokładnie w samym środku zapomnianej bitwy i snuję siwy pająk gorzkie rozważania o zbyt wielkiej pamięci o zbyt małym sercu Dodane przez: HdwaO
|