Bruno Jasieński, właściwie Wiktor Zysman (urodzony 17 lipca 1901 w Klimontowie, zginął 17 września 1938 w więzieniu w Moskwie) - polski poeta, współtwórca polskiego futuryzmu. Jego ojciec, ewangelik, zasymilowany Żyd, był lekarzem i społecznikiem; matka Jasieńskiego była szlachcianką.

Tworzył w języku polskim, rosyjskim i francuskim. Autor tomików wierszy "But w butonierce" i "Ziemia na lewo", dramatu "Bal manekinów", poematu "Słowo o Jakubie Szeli", powieści "Palę Paryż". Wraz z Anatolem Sternem jest autorem manifestu futuryzmu polskiego "Nuż w bżuhu. Jednodńuwka futurystuw".

Studiując w Krakowie był świadkiem wypadków tzw. powstania krakowskiego 1923 roku. Pod wpływem tych wydarzeń związał się z ruchem komunistycznym; emigrował do Francji, skąd został dwukrotnie wydalony za swoje publikacje oraz agitację komunistyczną. W 1929 roku osiadł w ZSRR.

Jego późniejsza twórczość przybrała socrealistyczny charakter. W sławnym dziele sławiącym budowę Kanału Białomorsko-Bałtyckiego, jego pióra jest rozdział zatytułowany "Dobić wroga klasowego". W okresie Wielkiej czystki w maju 1937 aresztowany i skazany na 15 lat łagru. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy został skazany na karę śmierci i rozstrzelany. Zrehabilitowany w 1956 roku.