Tak jestem szczęśliwy, jak Chrystus nad krzyżem -
a tak samotny, jak duch, kiedy tworzy;
a tak na drodze - jak archanioł boży -
a tak ogromny - jakby grany śpiżem!
Z rąk moich płyną ziemi utworzenia,
choć jedna tylko gwiazda w mroku ze mną...
Wmyślony jestem w górę mych świateł tajemną,
gdzie mówią wokół Bracia wśród milczenia.
Jestem zaiste Moczar niepojęty
i życie moje - to czartów bezdroże;
jestem Czarodziej w lasach, trochę święty,
i z pni prawiecznych wydobywam zorze.
Mam ja wyklętą mądrość niewidomą -
me imię jest: omnis Homo!

Zobacz inne wiersze tego autora.