kim jesteś stojąca na drodze w skórzanych
rękawiczkach w apaszce księżyca wiatr
obejmująca w czasie gwiezdnej nocy
gdy światło dotyka podniebienia traw
gdy oświetla plecy wyniosłego żuka
(słychać dalekie ujadanie psa
a chór żab wzmaga kosmiczną muzykę)

kim jesteś stojąca niepewnie na obręczy nocy
w środku obcego umarłego miasta
zapatrzona w twarze migocących ciał
w cienkie stopy i łodygi blasku
w ślady Yeti na horyzoncie -
jakbyś wśród nich szukała próby odpowiedzi

kim jesteś i czym twoje marmurowe miasto
które wciąż cię nie zna -
choć przeniknąć nie możesz za odległość gwiazd

lepiej ci będzie niepokorna córko
w światła widnokręgi płynąć -
i z Norwidem wyklętym na ojczyznę patrzeć
i serce obudzić -
i stopić raz jeszcze zamarznięty czas

Zobacz inne wiersze tego autora.