Kiedy nad Styksem - Jan Sztaudynger Kiedy nad Styksem zadumany stanę,
Depcąc stokrotek rumieńce różane,
Będę żałował tylko grzybobrania...
I żadne pasje, żadne miłowania
Nie będą stóp mych do ziemi wiązały,
Lecz będę pragnął raz jeszcze, w świat biały
Iść w gronne lasy i z dala od tłumu
W kosze brać grzyby, w uszy chorał szumu! Dodane przez: HdwaO
|