Wielki blok,
betonowy kloc,
złożony z kilkunastu ciężkich płyt,
coś takiego nie oddycha,
nie słychać również głosów życia,
wszędzie dokoła wszech obecna cisza,
przerażający smutek betonu,
nie da poczucia bliskości ciepła drugiej osoby nikomu,
sam jest niczym,
bez ludzi nie jest potrzebny nikomu,
piękne wnętrze, nic nie znaczne gdy nikt nie wzdycha w nim
po jakimś czasie umrze w zapomnieniu,
tonach kurzu, snopach pajęczyn,
zniknie, przestanie żyć
wiesz co to jest samotność
czujesz ją?

Zobacz inne wiersze tego autora.