Różo, szorstka różo,
zaślubiona morzu w skąpości płatków,
delikatny, rachityczny kwiecie
z liściem jak włócznia,

cenniejszy
niż mokra róża, co
triumfalnie wieńczy łodygę -
jesteś pochwycona w ruchu.

Okazała ,z drobnym listkiem,
jesteś gwałtownie rzucona na piaski
i wznosisz się pośród ich kruchych ziaren,
którymi uparcie targa wiatr.

Powiedz mi:
Czy twoje korzenie
ociekają tym cierpkim zapachem,
który hartuje się w twoich liściach?

(tłumaczenie: Michał Popławski)

Zobacz inne wiersze tego autora.