Radość - Johann Wolfgang Goethe Nad zdrojem w blasku słońca
Fruwa libella migocąca,
Ów motyl nadstrumienny,
To ciemny, to promienny,
Jak kameleon zmienny.
Czerwony i szafirowy,
Błękitny i szmaragdowy.
O, gdybym mógł ujrzeć z bliska
Barwy, którymi połyska.
Właśnie nadleciał - i w tej chwili
Na gałązeczce siadł u zdroju.
A tuś mi, motylu!
Teraz mam go na odległość ręki,
Widzę żałobnie-ciemny błękit.
Tak ty rozszczepiasz radość twoją.
(przełożył: Mieczysław Jastrun) Dodane przez: HdwaO
|