Publius Ovidius Naso, starożytny poeta rzymski, jeden z najbardziej znanych poetów epoki augustowskiej. Urodził się w Sulmo 20 marca 43 p.n.e.. Studiował retorykę, ale zrezygnował z kariery urzędnika by poświęcić się poezji, w której to dziedzinie szybko zdobył sławę utalentowanego twórcy. Przyjaciel Horacego.

Edyktem cesarza Oktawiana Augusta Owidiusz został ukarany wygnaniem z Rzymu w 8 n.e. z niejasnych do dziś powodów (przypuszczalnie za Sztukę kochania lub inny, zaginiony dziś utwór albo za przewinienia związane z niepoprawną wnuczką Augusta - Julią). Wydarzenie to zrujnowało mu życie i przerwało pracę nad nowymi poematami, m.in. utworem pt. Fasti.

Działalność poetycką podjął na wygnaniu, mając nadzieję, że zostanie z niego w miarę szybko odwołany. Jednak nawet po śmierci Augusta decyzja o wygnaniu Owidiusza została utrzymana przez cesarza Tyberiusza. Poeta zmarł w Tomis (współczesna Konstanca) nad Morzem Czarnym około roku 17.