To jest upartych świerszczy chór rozpaczający
Pod głuchym, sinym niebem; i węża syk suchy,
Krótki a przejmujący, jak między okruchy
Skał stłoczone, miecz zimny, nagle spadający;

Srebrzystych, nagich szabel mięsa wciąż łaknących
Niespodziewany wybłysk, rwący czyjś byt kruchy;
Twardość i biel lodowca: świetliste przepychy;
Szalonej trąbki dźwięk, posągi biczujący.

To błyszczące zawiścią - i gniewem - spojrzenie
kobiety z łonem pustym; i to widzenie
Skąpca majaczącego w swej miedzianej wannie;

Lecz nie jest to łez rosa, chłodna bezustannie,
I nie jest serc piosenka - czułych jak cierpienie,
I nie jest nigdy - Miłość, objawiona w sianie.

Zobacz inne wiersze tego autora.