| Menu główne |
|
strona główna e-kartki encyklopedia autorów encyklopedia cytatów encyklopedia wierszy teoria haiku haiku klasyczne haiku Miłosza haiku współczesne teoria limeryków księga gości forum |
| Menu użytkownika |
| Na forum... |
| Barkarola zmiana danych Kryzys, wakacje i desz... Cytaty Wiersz o nieszczęściu? Fotel ... kochanek KONKURS Mitologia *** Powracam do Ciebi... |
[ 0..9 |
(***) |
A |
B |
C |
Ć |
D |
E |
F |
G |
H |
I |
J |
K |
L |
Ł |
M |
N |
O |
P |
R |
S |
Ś |
T |
U |
V |
W |
X |
Z |
Ź |
Ż ] Wąż - Wincenty Korab-Brzozowski A był dzień siódmy czasu, co niegdyś zburzony.
Bóg, zanurzony w marzeń swoich oceanie, Zwieńczające cię dzieło zgłębia nieustannie, O, stworzonego świata kształcie niezmierzony! Pod pniem drzewa znużonym owocu nadmiarem, Zginającym gałęzie, kipiącym od soku, Promieniejący Adam, przy nim Ewa, z boku: Śpi niby, lecz dźwięk każdy słyszy, jakby czarem. Ich lśniące, nagie ciała, wspaniałej białości, W wonnej trawie ukryte, drżą w smugach światłości, Którą wschodzące słońce w Ogrodzie rozpręża. I stoi Bóg przed nimi dwojgiem w uniesieniu - I nagle wzdryga się, bo - z wyżyn do korzeni Istności swej, przeczuwa pełznącego Węża. Dodane przez: HdwaO 
Zobacz inne wiersze tego autora. |
| Serdeczne Życzenia |
dla Marzeny Klaudiusza Marii 
|
| Ankieta |
| Subskrypcja |