Muzy (fragment)

Do Thalii:

która najdroższe imię przypomina,
jak struna gitary - promień;
matka, słońce, dziewczyna,
śmieszny wiatr przez sitowie;

która kochała Puszkina,
Puszkina i Mickiewicz,
salve, Thalia, liubimaja,
wietrzna muzo komiczna!

Włosy, kiedy przy tobie,
jak liście na łbie mi tańczą.
Thalia - rozległy człowiek.
Thalia - najukochańsza!

Melpomene:

Zaś moje łagodne światło
zacność poczynań oświetla,
światło mych oczu, co padło
na oratoria Haendla.

Beethoven, jak niedźwiedź, wieniec
wyrwał mi z rąk zdeptał.
I moje suszyło tchnienie
inkaust Szekspira sonetach.

Nad "Jowiszową" Mozarta
przelatuję z tragiczną maską
ja, Melpomene uparta,
grom gromom. Blaski blaskom.

1949