Ja powinienem skąpać moją duszę w morzu nowości:
Ten komfort gromadzi się nade mną, dusi mnie!
Ja płonę, jestem sparzony tą nowością,
Nowi przyjaciele, nowe twarze,
Nowe miejsca!
Ach, być poza tym,
To jest wszystkim czego pragnę
-zachować nowość.

I ty,
Miłość, za wiele ciebie, więcej pożądania!
Czy ja czuję wstręt do wszystkich murów, ulic, kamieni,
Wszystkich kałuż, mgieł,
Wszystkich dróg aglomeracji?
Ty, ja powinienem płynąć nad sobą jak woda,
Och, oby dalej i poza tym!
Trawa i niskie łąki, i wzgórza,
I słońce,
Och, dosyć słońca!
Poza tym, samotny, pośród
Obcych ludzi!

(tłumaczenie: Michał Popławski)

Zobacz inne wiersze tego autora.