Tu jestem, gdzie przede mną nikt dotychczas nie był,
bez słońca zdradnych uczuć, bez księżyca złudzeń,
tu, gdzie wszystko z doraźnej wyrasta potrzeby
w światłocieniu codziennych mozolnych utrudzeń,

gdzie się życie człowieka otwiera jak księga
i w każdym dniu minionym przegląda jak w lustrze,
gdzie już rozum bezradny, a wiara nie sięga,
a słowa od przemilczeń pustych coraz pustsze,

gdzie prawda w alfabecie zmiennych form zaklęta
na karcie dnia każdego jak hieroglif stoi,
gdzie sprzeczności żar oczu czułych nie rozpęta
ni dłoń żadna jak obłok miękka nie ukoi,

gdzie kłamstwo dzieli prawdy na stare i nowe,
które w życiu pulsują tętnem jednoczesnym,
gdzie w dwa kłamstwa wzębiony, jak w koła trybowe,
zmiażdżony krzyczy człowiek tu jestem!

Zobacz inne wiersze tego autora.